Εκλογές ΝΔ: Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός απέναντι στον κυνισμό που οδηγεί στο κενό..

Ο δεύτερος γύρος της μάχης ηγεσίας στη Νέα Δημοκρατία, αποτυπώνει μια ξεκάθαρη σύγκρουση δυο διαφορετικών προσεγγίσεων του φιλευθερισμού, με τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη και τον Κυριάκο Μητσοτάκη να εκκινούν από αντίθετες αφετηρίες.

Εκπρόσωπος του καραμανλικού στρατοπέδου, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης εκφράζει τον κοινωνικό φιλελευθερισμό, που δίνει έμφαση στην πολιτική μετεξέλιξη μιας κοινωνίας σε κρίση, όχι με όρους άγαρμπου σοκ, και διατηρώντας πάντοτε σε εγρήγορση αντανακλαστικά κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης από την άλλη, εκφράζει τον φιλελευθερισμό της αγοράς, που εστιάζει σε θεωρίες οι οποίες γειτνιάζουν με το δόγμα του σοκ, και δεν ενοχλούνται από τον κυνισμό που, πολλές φορές συνοδεύει τα συμπεράσματά τους.

Αυτή η μάχη μοιάζει να συνιστά τη φυσική συνέχεια της μάχης ιδεών που δόθηκε στον πρώτο γύρο για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Εκεί, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ως εκφραστές μιας κεντροδεξιάς Νέας Δημοκρατίας, επικράτησαν του απολιτίκ Απόστολου Τζιτζικώστα και του υπερβολικά δεξιού Άδωνη Γεωργιάδη.

Η φυσική συνέχεια ήταν να δοθεί η μάχη μεταξύ τους, για την επικράτηση της ανάγνωσης του φιλελευθερισμού που μπορεί να γίνει ανεκτός από την κοινωνία, να πείσει τους Έλληνες ότι μπορεί να τους οδηγήσει σε έξοδο από την κρίση, και να διαμορφώσει συνθήκες πολιτικής ηγεμονίας για την Κεντροδεξιά, κυρίαρχος φορέας της οποίας παραμένει η Νέα Δημοκρατία.

Η εμπειρία και η πραγματικότητα δείχνουν ότι οι απόψεις τις οποίες έχει κατά καιρούς διατυπώσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δύσκολα μπορούν να διαμορφώσουν συνθήκες πλειοψηφικού ρεύματος στην ελληνική κοινωνία. Ούτε στον χώρο της Κεντροδεξιάς.

Πολύ περισσότερο σε μια εποχή όπου η αγορά έχει δαιμονοποιηθεί, και ο ρεαλισμός συγχέεται πολύ εύκολα με τον κυνισμό, από μια κοινωνία η οποία υφίσταται τις συνέπειες μιας βαθιάς, σύνθετης και πολυεπίπεδης κρίσης, χωρίς ορατή διέξοδο.

Το εφαλτήριο του κοινωνικού φιλελευθερισμού, έχει τη διεθνή εμπειρία της διαρκούς χρησιμότητας σε μια σειρά από χώρες, πολλές εκ των οποίων έχουν κοινά χαρακτηριστικά και… παθογένειες με την Ελλάδα. Οδηγεί κάπου. Και σίγουρα όχι στο κενό. Ούτε σε τυφλή σύγκρουση με την κοινωνία.

ysterografa.gr