άρθρο επικεφαλή ευρωβουλευτών ΝΔ Μανώλη Κεφαλογιάνη στην εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ
1. Θετική ή αρνητική, η εξέλιξη στο τελευταίο Eurogroup;
Κατά τον υπουργό Υποδομών κ. Σπίρτζη. "Εφάμιλλη της Απελευθέρωσης των Ιωαννίνων.
Τέλος της λιτότητας". Κατά τα κυβερνητικά non papers. "Μέτρα δημοσιονομικής ουδετερότητας. Πολιτική συμφωνία".
Εδώ μάλλον ισχύει το γνωστό ρητό «η Επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά».
Και δυστυχώς για τη χώρα με τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αυτό δεν συμβαίνει για πρώτη φορά.
Η κυβέρνηση προσήλθε στο πρόσφατο Eurogroup με τρεις στόχους.
Κλείσιμο της αξιολόγησης χωρίς ούτε ένα ευρώ μέτρα. Λήψη των μεσοπρόθεσμων μέτρων για τη μείωση της εξυπηρέτησης του χρέους. Και ένταξη της χώρας μας στο πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Γύρισε με υπόσχεση από πλευρά της, λήψης και προνομοθέτησης πρόσθετων μέτρων ύψους 3,6 δις ευρώ (κάτι που αρνιόταν ό,τι μπορεί να συμβεί σε όλους τους τόνους) για μετά το τέλος του προγράμματος στα μέσα του 2018. Μέτρα που θα αγγίζουν το αφορολόγητο και θα περικόπτουν συντάξεις και το ακριβές ύψος θα υπολογιστεί από την τρόικα μετά την επιστροφή της στην Αθήνα την επόμενη εβδομάδα.
Δεν πήρε ούτε λέξη από τους υπόλοιπους υπουργούς Οικονομικών για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος ούτε και για την ποσοτική χαλάρωση.
Και τέλος άφησε «άφωνο και εξαφανισμένο» για τρεις μέρες τον «θριαμβευτή» του Eurogroup. Τον άνθρωπο που τελείωσε τη λιτότητα. Τον Έλληνα υπουργό των Οικονομικών.
2. Θα υπάρξει ευρύτερη αναπροσαρμογή στην οικονομική πολιτική της ευρωζώνης;
Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είναι σήμερα το μεγάλο ζητούμενο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Που πρέπει να κινηθεί με γρήγορα βήματα μπροστά. Να εμπνεύσει και πάλι τους λαούς της Ευρώπης.
Γιατί, η Ευρώπη θα πρέπει να αφήσει πίσω της εθνικούς εγωισμούς και τάσεις απομονωτισμού. Οι ευρωπαϊκοί λαοί θα πρέπει να καταδικάσουν τις δυνάμεις του λαϊκισμού και του ευρωσκεπτικισμού που προβάλλουν σήμερα όλο και πιο έντονα και απειλούν τη συνοχή της Ένωσης.
Γιατί η Ευρώπη πρεπει να πείσει για την πολιτικής της κοινωνικής προστασίας των πραγματικά αδυνάτων.
Η Ευρώπη της πραγματικής οικονομικής και νομισματικής ένωσης που θα τη δώσει και τα κατάλληλα χρηματοδοτικά εργαλεία όπως ήδη υπάρχουν στις ΗΠΑ (έκδοση ομολόγων-εκτύπωση νομίσματος, έστω και λίγο πληθωριστικού) για να ξεπερνάει τις οικονομικές κρίσεις σαν την τελευταία που τόσο πλήρωσε η χώρα μας.
Η Ευρώπη της κοινής εξωτερικής πολιτικής. Η Ευρώπη της κοινής πολιτικής σε θέματα ασφάλειας και τρομοκρατίας. Η Ευρώπη των κοινών συνόρων.
Δεν αποτελεί μόνο όραμα των ιδρυτών της. Αλλά ζητούμενο των ευρωπαϊκών λαών. Αποτελεί, όμως, και το ουσιαστικό συστατικό για την ύπαρξή της.
3. Οι αμερικανο-ευρωπαϊκές σχέσεις θα καθορίζονται πλέον κυρίως από την οικονομία; Αν ναι, να αναμένουμε σύγκρουση;
Ασφαλώς, υπάρχει ένας έντονος προβληματισμός. Οι πρώτες κινήσεις του νέου Αμερικανού προέδρου δείχνουν μία τάση για επιστροφή των Ηνωμένων Πολιτειών σε μία ξεχασμένη πολιτική από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Την πολιτική του απομονωτισμού.
Η διακοπή των συζητήσεων για τη διατλαντική εμπορική συμφωνία τη γνωστή TTIP δεν θα είναι μία θετική εξέλιξη. Η υπογραφή και η υλοποίηση της συμφωνίας TTIP μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών θα δημιουργούσε 100 δις ευρώ νέου προϊόντος στην Ευρώπη (5-8 δις ευρώ για Ελλάδα) και 15 εκ. νέες θέσεις εργασίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Παράλληλα, οι κοινές δράσεις σε θέματα άμυνας, ασφάλειας, καταπολέμησης της τρομοκρατίας πρέπει να συνεχιστούν χωρίς καμία διαταραχή.
Η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες μοιράζονται κοινές Αρχές και Αξίες και πιστεύω ότι οι φωνές του απομονωτισμού θα απομονωθούν. Και σύντομα θα επικρατήσουν οι φωνές της λογικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου