Οι πρόσφατες εκλογές για την ανάδειξη ηγεσίας στη Νέα
Δημοκρατία, έδειξαν ότι η λεγόμενη συντηρητική παράταξη της χώρας, διατηρεί
αξιοθαύμαστες αντοχές και εφεδρείες, σε επίπεδο κοινωνικής βάσης. Είναι εύλογο
λοιπόν, με φόντο τον δεύτερο γύρο και την τελική μάχη ανάμεσα στον Βαγγέλη
Μεϊμαράκη και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, να πολλαπλασιάζεται το ενδιαφέρον κυρίως
εκείνων που…
δεν είναι Νέα Δημοκρατία. Ούτε… θα γίνουν ποτέ, ανεξαρτήτως όσων
υποστηρίζουν σήμερα, σε θεωρητικό και μόνο επίπεδο.
Έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν πως είναι άδικο για τον
Κυριάκο Μητσοτάκη,να βλέπει κανείς να… λαχανιάζουν για να τον υποστηρίξουν,
είτε ακραίες εκφάνσεις είτε… ακόμη
χειρότερα, δήθεν “φιλελεύθεροι”, “μεταρρυθμιστές” και “εκσυγχρονιστές”, που
πριν από σχεδόν δυο δεκαετίες είχαν επενδύσει στον Κώστα Σημίτη.
Παρακολουθώντας κανείς το διαδίκτυο και τα social media, και
διαβάζοντας τη συνεπή αρθρογραφία εκείνων που προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι ο
Κώστας Σημίτης ήταν ο… μεσσίας του “εκσυγχρονισμού”, μετά την παπανδρεϊκή
περίοδο στο ΠΑΣΟΚ, καταγράφει τη θλιβερή πραγματικότητα της επιστροφής των
“σκελετών της ντουλάπας”.
Όσο για το ρήμα “επένδυσαν”, δεν συνιστά σχήμα λόγου, ούτε
υπερβολή. Η εκλογή και η στήριξη του Κώστα Σημίτη υπήρξε… επένδυση ζωής και
σταδιοδρομίας, για μια σειρά από ανθρώπους οι οποίοι, μέχρι και σήμερα
περιφέρουν στον δημόσιο βίο τη μιζέρια των μειοψηφικών απόψεών τους.
Κλεισμένοι στη βολική και ασφαλή γυάλα της “ελίτ” που
εκπροσωπούν, και αντιμετωπίζοντας μια κοινωνία ταλαιπωρημένη και σε βαθιά
κρίση, ως το πρόθυμο πειραματόζωο που θα εξελιχτεί σε… απώλεια πολέμου,
προκειμένου να διαπιστωθεί και πάλι στην πράξη πόσο εκτός πραγματικότητας είναι
οι φλύαρες θεωρίες τους περί… ζωής.
Μόνο που η ιστορική μνήμη δεν είναι… μακέτο. Και οι εποχές
των πάσης φύσεως νταβατζήδων του δημοσίου βίου, έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου