Την προηγούμενη εβδομάδα αναλύσαμε το πρώτο επίπεδο σύγκρουσης των παγκόσμιων δομών στο επίπεδο των εθνοκρατών ,εθνοεταιρειών και ο υποτιθέμενος πόλεμος των ισοτιμιών (εμείς λέμε ότι είναι προσπάθεια του συστήματος να ισορροπήσει) απλά επιβεβαιώνει τα αρχικά συμπεράσματα μας.
Πριν αναλύσουμε το δεύτερο επίπεδο της σύγκρουσης θα πρέπει να εστιάσουμε στο γιατί δεν καταρρέει το σύστημα παρόλη την σφοδρότητα των χτυπημάτων που ανταλλάσουν οι ελίτ του πλανήτη.Η πρώτη αξιόλογη προσπάθεια να κατανοηθούν οι λειτουργίες των γιγαντόδομών ξεκίνησε από την ανάλυση των μοντέλων λειτουργίας των στρατευμάτων που συνεπλάκησαν στων δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Η αρτιότερη πολεμική γιγαντόδομή που εμφανίστηκε ποτέ,δεν ήταν παρά η γερμανική και η μελέτη αυτής βοήθησε στο να εξάγουμε χρήσιμα συμπεράσματα. Σημείο διχάλωσης της παγκόσμιας ιστορίας ήταν η εισβολή στην σοβ.ένωση και η έκβαση αυτής καθόρισε ουσιαστικά και τους νικητές του πολέμου .
Τα πραγματικά αιτία της γερμανικής αποτυχίας οφείλονται στην ανάδυση της γραφειοκρατίας εντός των γερμανικών πολιτικό-στρατιωτικών δομών.
Στο στρατιωτικό επίπεδο οι μάχιμες μεραρχίες που εισέβαλαν στη Ρωσία ήταν κάτι λιγότερο από τις μισές και σχεδόν το ένα τρίτο του συνόλου των στρατιών του ανατολικού μετώπου ήταν ανίκανες να αναλάβουν οποιαδήποτε πολεμική δράση λόγο της μετατροπής του γερμανικού στρατού σε γραφειοκρατικού.
Η γραφειοκρατία υπήρξε ο κακός αγωγός ανάμεσα στα κέντρα λήψεις αποφάσεων του γ Ράιχ ,και την βιομηχανία ,υπήρξε τροχοπέδη στην έρευνα και ανάπτυξη των κατάλληλων οπλοσυστημάτων, στην ροή πληροφορίας μεταξύ περιφέρειας και διοίκησης, όπου περιφέρεια καλούμε την πρώτη γραμμή του μετώπου ως και το μικρότερο κατεχόμενο γαλλικό χωριουδάκι,και ως εκ τούτου η αξιολόγηση του δρώμενου από την διοίκηση γινόταν από στρεβλή γωνία θέασης.
Η ανάδυση γραφειοκρατικής ανάδρασης εντος των σημερινών γιγαντοδομων τις εμποδίζει να συγκρουστούν καθολικά αφού οι γραφειοκρατίες έχουν αναπτύξει αντισώματα που αντιδρούν στην οποιαδήποτε προσπάθεια που θα θέση σε κίνδυνο την ύπαρξη τους.
Η καινοτόμος σκέψη και δράση δεν μπορεί να αναπτυχτεί από την στιγμή που κρίνεται ότι προκαλεί αλλαγές στο status quo εντός των γιγαντοδομών .Μέρος της δυναμικής των αποφάσεων διαχέεται και χάνεται εντός του συστήματος με αποτέλεσμα η ενέργεια που καταλήγει στο κινητικό μέρος του συστήματος να είναι πάντα μικρότερη από την αρχική .Δομές όπως η Ε.Ε. το Στεητ Ντιπαρτμεντ,το ΝΑΤΟ,εταιρείες μεγέθους Cosco ή EADS ,πολιτικά κόμματα,εμφανίζουν ενεργειακές απώλειες στη διαδρομή από το αρχικό σημείο αναφοράς μέχρι την τελική δράση.Οταν μια σύγκρουση εξελίσσετε σε μακροχρόνια,τότε το σύστημα ισορροπεί οριακά και οι γραφειοκρατίες ένθεν κακείθεν εξασφαλίζουν την ομαλή διαδραστικότητα
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου