Και το δεύτερο Μνημόνιο πρέπει να ανήκει σε μία πραγματικότητα που έρχεται. Ή επέρχεται. Αυτή τη φορά, ελπίζουμε, να είναι διαφορετικό. Ως προς το περιεχόμενο, αναπόφευκτα. Ως προς τη διαδικασία διαπραγμάτευσης, πρέπει να το διεκδικήσουμε.
Αυτή τη φορά γνωρίζουμε τα προβλήματά μας. Έχουμε το χρόνο να διαμορφώσουμε τις θέσεις. Και ξέρουμε τι αντέχει ο λαός μας και η κοινωνία μας. Άρα, οφείλουμε να διαπραγματευτούμε τα πάντα. Με ειλικρίνεια και προς το εσωτερικό, αλλά και προς τους συμμάχους μας. Και δεν έχουμε καμία δικαιολογία. Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι μας αιφνιδίασαν. Είτε οι ξένες αγορές, είτε οι εταίροι μας. Κι αν μη τι άλλο έχουμε οικοδομήσει σε ικανοποιητικό βαθμό όλους τους δείκτες αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης. Αυτή την φορά δεν επαιτούμε, ούτε απαιτούμε. Πλην όμως μοιραζόμαστε τους κινδύνους μέσα σε ένα πνεύμα εταιρικής αλληλεγγύης.
Και κάποια ελάχιστα ως προς το περιεχόμενο. Τα νέα μέτρα δεν μπορούν να αφορούν κι άλλες περικοπές μισθών, επιδομάτων ή και συντάξεων. Η κοινωνία έφτασε στα όριά της. Και η οικονομία αγγίζει τον πάτο της ύφεσης. Λίγο πιο κάτω συνεπάγεται λαϊκή έκρηξη και εξέγερση.
Νέα Κρήτη, τα Καθημερινά, Σάββατο 21.8.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου