Κώστας Τριγώνης: Ένα μεγάλο "ευχαριστώ" !

Χωρίς σχόλια αναδημοσιεύουμε από την neakriti.gr  άρθρο του γνωστού  και έγκριτου δημοσιογράφου Κώστα Τριγώνη.

Λένε κάποιοι πως «ο δημοσιογράφος δεν συνταξιοδοτείται ποτέ». Και εννοούν ότι ποτέ δεν αποστασιοποιείται από την ευθύνη του να παρακολουθεί τα γεγονότα, και να είναι σε θέση, κάθε στιγμή, να τα κρίνει, να τα σχολιάσει, να εκφράσει μια θετική ή αρνητική γνώμη πάνω σ' αυτά. Είναι σωστή αυτή η άποψη. Το ίδιο λέγεται και για άλλα επαγγέλματα, που δεν είναι μόνο «επαγγέλματα» αλλά και κάτι παραπάνω. Ενας γιατρός λ.χ., ακόμη κι αν έχει συνταξιοδοτηθεί, είναι δυνατό να αρνηθεί την προσφορά των υπηρεσιών του, όταν διαπιστώσει πως κάποιος συνάνθρωπος έχει ην ανάγκη του;

Σήμερα, που η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε μια πολύ δύσκολη και επώδυνη μεταρρυθμιστική καμπή, η έννοια της συνταξιοδότησης έχει αρχίσει να μεταβάλλεται. Παλιότερα, όποιος γενικότερα «έβγαινε στη σύνταξη», αισθανόταν αρκετά ασφαλής. Ήξερε πως, κάθε πρώτη του μήνα, θα εισέπραττε τα λεφτά της σύνταξής του, το αντίδωρο δηλαδή που του παρείχε το σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης, για την περίοδο της ενεργού και «κανονικής» επαγγελματικής δράσης και προσφοράς του. Τώρα, όπως οι ίδιοι οι συνταξιούχοι τονίζουν, αισθάνονται απίστευτη ανασφάλεια. Δεν ξέρουν αν τον επόμενο μήνα, το ασφαλιστικό ταμείο τους θα έχει λεφτά να τους πληρώσει τη σύνταξή τους, όση σύνταξη τέλος πάντων τους έχει απομείνει, μετά τις «προσαρμογές» των δυο τελευταίων χρόνων…

Δεν τα γράφω σήμερα όλα τούτα, για να αναγγείλω, ότι ξεκινά σε λίγες εβδομάδες και για μένα η… μετάλλαξη και η μετακύλισή μου στη χορεία των «συνταξιούχων». Αυτό άλλωστε θα είναι μια εξέλιξη που ελάχιστους ενδιαφέρει. Ο λόγος που με έκανε να γράψω τούτες τις γραμμές, είναι να καταγραφεί απλώς το γεγονός. Να μάθουν δηλαδή οι γνωστοί κσι φίλοι, οι αναγνώστες αλλά και όσοι απευθύνονται για ο,τιδήποτε στη «Νέα Κρήτη», πως, από σήμερα, εγώ μεν θα βρίσκομαι σε «προσυνταξιοδοτική» άδεια, άλλοι δε, άξιοι συνάδελφοι, παραλαμβάνουν τη σκυτάλη ευθύνης της εφημερίδας, για να συνεχίσουν μαζί της τους δημοσιογραφικούς αγώνες και την πορεία στο χρόνο. Για να προσπαθήσουν να ανεβάσουν το επίπεδο της εφημερίδας, ακόμα πιο ψηλά.

Από την πρώτη μέρα που εκδόθηκε η «Νέα Κρήτη», είχα την τιμή να συμπεριληφθώ στο συντακτικό προσωπικό της. Οφείλω να ευχαριστήσω και δημόσια τον κ. Αντώνη Δημητρίου, για την εμπιστοσύνη με την οποία με περιέβαλε, όλα αυτά τα χρόνια. Ευχαριστώ επίσης, όλους τους συναδέλφους μου, δημοσιογράφους και τεχνικούς, για την πολύ καλή και αποδοτική συνύπαρξη και συνεργασία μας, για την αλληλοϋποστήριξη, την αλληλοσυμπλήρωση και αλληλοβοήθεια που είχαμε επιτύχει. Χάρη σ' αυτή τη συνεργασία, χάρη στο φιλότιμο του προσωπικού της, και φυσικά πάντα με την καθοδήγηση του εκδότη, η «Νέα Κρήτη» καταξιώθηκε και σήμερα αναγνωρίζεται σ' όλο το νησί ως μια δυναμική και πλήρης εφημερίδα.

Τα χρόνια τρέχουν, πολύ γρήγορα. Σε τρομάζει η ταχύτητα με την οποία περνούν φευγαλέα από μπροστά σου… Όσο υπάρχει υγεία και διάθεση προσφοράς, πέρα και πάνω από το χρόνο, κάθε άνθρωπος πρέπει να αισθάνεται ενεργός και πρόθυμος να να συνδράμει πάντα την κοινωνία μέσα στην οποία ζεί και όλους όσους πορεύονται δίπλα του, αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες της καθημερινότητας και της συγκυρίας που σήμερα ειδικά, είναι αρνητική από πολλές πλευρές. Αυτό ελπίζω να μπορέσω να κάνω κι εγώ, όπως και όλοι όσοι αποχωρούν από την κανονική εργασία τους και δεν θέλουν να θεωρούνται «απόμαχοι». Αλλά προσπαθούν να παραμένουν ενεργοί και χρήσιμοι στην κοινωνία, που έχει την ανάγκη όλων μας για να ξεπεράσει τις σημερινές της δυσκολίες. 

Σας ευχαριστώ πολύ!