Ο Νορβηγός ψυχολόγος – ερευνητής του πανεπιστημίου του Όσλο Karl Halvor Teigen είχε μια μεγάλη απορία: Γιατί οι άνθρωποι αναστενάζουν στην καθημερινή τους ζωή; Το ερεύνησε λοιπόν και το ερώτημά του απαντήθηκε (τουλάχιστον ως ένα βαθμό). Εκτός όμως από την απάντηση, έλαβε και το εναλλακτικό βραβείο Νόμπελ ψυχολογίας για τη σχετική μελέτη του.
Τα εναλλακτικά Νόμπελ (γνωστά ως Ig) απονέμονται κάθε χρόνο από το χιουμοριστικό αμερικανικό περιοδικό «Χρονικά της απίθανης έρευνας» (Annals of Improbable Research) στις πιο ασυνήθιστες επιστημονικές ανακαλύψεις της χρονιάς. Βέβαια, αν ο Teigen είχε πραγματοποιήσει την έρευνά του στην Ελλάδα, η απάντηση θα ήταν πανεύκολη, όμως μάλλον δεν θα χαρακτηριζόταν ως ασυνήθιστη ανακάλυψη!
Τα εναλλακτικά Νόμπελ (γνωστά ως Ig) απονέμονται κάθε χρόνο από το χιουμοριστικό αμερικανικό περιοδικό «Χρονικά της απίθανης έρευνας» (Annals of Improbable Research) στις πιο ασυνήθιστες επιστημονικές ανακαλύψεις της χρονιάς. Βέβαια, αν ο Teigen είχε πραγματοποιήσει την έρευνά του στην Ελλάδα, η απάντηση θα ήταν πανεύκολη, όμως μάλλον δεν θα χαρακτηριζόταν ως ασυνήθιστη ανακάλυψη!
Τι εκφράζει ένας (μη ερωτικός) αναστεναγμός
Αρχικά ο ψυχολόγος αποτάθηκε σε εφήβους και τους ρώτησε αν έχουν παρατηρήσει κάθε πότε αναστενάζουν οι ίδιοι και οι άνθρωποι του περιβάλλοντός τους. Οι μαθητές απάντησαν ότι αναστενάζουν όσοι έχουν απογοήτευση, θλίψη ή είναι κουρασμένοι, εκνευρισμένοι, έτοιμοι να παραιτηθούν. Επίσης όσοι ποθούν και νοσταλγούν κάτι ή ματαιώνεται ένα σχέδιό τους. Σε κάθε περίπτωση ο αναστεναγμός δεν είναι σαν το χαμόγελο που το σκορπάμε δημόσια: Είναι περισσότερο μια μορφή συναισθηματικής έκφρασης που ταιριάζει με την απομόνωση, αποφάνθηκε ο Teigen.
Οι αναστεναγμοί φέρνουν παρεξηγήσεις
Στην συνέχεια ο ερευνητής βγήκε στους δρόμους, κάθισε στα παγκάκια και τις καφετέριες και παρατήρησε τους ανθρώπους που αναστέναζαν ανοίγοντας ένα γράμμα (μάλλον λογαριασμός θα ήταν) ή μιλώντας στο τηλέφωνο (ίσως ο/η σύντροφος τους έψελνε τα εξ αμάξης). Το συμπέρασμα ήταν ότι ενώ εγώ αναστενάζω για κάτι συγκεκριμένο που με απασχολεί (π.χ. μου σκίστηκε το καλσόν), εσύ ενδεχομένως το αποδίδεις σε κάτι τελείως διαφορετικό (ο εραστής μου ματαίωσε το ραντεβού μας): Κάπως έτσι γίνονται οι παρεξηγήσεις.
Αναστέναξα εγώ; Πότε;
Στην τρίτη και τελευταία φάση της έρευνας ο ψυχολόγος έδωσε σε μια ομάδα σπουδαστών να λύσουν έναν δύσκολο, αλλά επιλύσιμο γρίφο και σε μια άλλη ομάδα ένα φαινομενικά εύκολο αλλά στην πραγματικότητα άλυτο πρόβλημα περιμένοντας να δει πόσο συχνά θα αναστενάξουν. Τελικά όλοι αναστέναξαν (στα διαλείμματα μεταξύ των ανεπιτυχών προσπαθειών τους), άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, αλλά σχεδόν κανείς δεν το συνειδητοποίησε. Ορισμένοι μάλιστα το αρνήθηκαν πεισματικά, παρά τις αποδείξεις. Άρα όσοι παλεύουν να λύσουν ένα πρόβλημα και απογοητεύονται, μοιραία αναστενάζουν. Η έρευνα έδειξε λοιπόν ότι ο αναστεναγμός παράγεται ακούσια και είναι κάτι σαν μια μικρή παύση προτού πάρουμε μια νέα πρωτοβουλία.
Τελικά το ερώτημα του ερευνητή: «Ο αναστεναγμός είναι απλά ένας αναστεναγμός;» που τιτλοφορεί τη βραβευμένη έρευνά του, θεωρείται ότι είναι πολύ περίπλοκο για να έχει απαντηθεί πλήρως, άρα θα απασχολήσει τους ειδικούς ξανά στο μέλλον.
Για αναπνευστική ευελιξία
Από σωματική άποψη τώρα, ερευνητές του βελγικού πανεπιστημίου του Leuven υποστηρίζουν ότι ο ρόλος του αναστεναγμού είναι να διατηρεί ευέλικτο το σύστημα της αναπνοής μας, όταν μας συμβαίνει κάτι απροσδόκητο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου