Η δίψα για την εξουσία θα τους καταστρέψει ολοκληρωτικά

  "Η επιτυχία είναι να προχωράς από αποτυχία σε αποτυχία, χωρίς να χάνεις τον ενθουσιασμό και το κουράγιο σου".

Ουίνστον Τσώρτσιλ, 

Θα πρέπει να διαβάζουν πολύ Τσώρτσιλ στην κυβέρνηση, και ειδικά ο Ευ. Βενιζέλος και να πιστεύουν ότι εφόσον αποτυχαίνουν καθημερινά είναι σε καλό δρόμο.

Πάντως, είναι αξιομνημόνευτοι: Δε χάνουν τον ενθουσιασμό τους, ούτε το κουράγιο τους με τις απανωτές αποτυχίες και τη χαμένη αξιοπιστία τους. Το’ χουν βάλει άλλωστε σκοπό πρώτα να διαλύσουν τη χώρα και μετά να πάνε σπίτι τους.

Πείτε, σε πια σοβαρή χώρα, κάθε λίγο και λιγάκι θα αναθεωρούσαν τους στόχους που οι ίδιοι έθεσαν, και χωρίς να ντρέπονται μάλιστα.

Σε ποιον τόπο θα μιλούσαν για ύφεση 3,8% και σε λίγους μήνες οι ίδιοι θα έλεγαν ότι τελικά θα είναι 5,3%;

Σε ποια χώρα θα έπαιρναν σκληρά μέτρα, θα υπέγραφαν Μνημόνιο υποσχόμενοι ότι είναι αρκετά για να βγουν από την κρίση και ένα χρόνο μετά θα επαναλάμβαναν τα μέτρα με ακόμη πιο άγριο τρόπο.

Που θα μπορούσε να σταθεί υπουργός Οικονομικών, στην προκειμένη περίπτωση ο Γ. Παπακωνσταντίνου, χωρίς να έχει επιτύχει ούτε έναν στόχο. Αντιθέτως με τις συνεχείς δηλώσεις του θα είχε διαλύσει οποιοδήποτε ψήγμα αξιοπιστίας.

Και στη συνέχεια, σε ποια χώρα ο διάδοχός του και επίδοξος πρωθυπουργός, στην προκειμένη ο κ. Βενιζέλος, μέσα σε δύο μήνες υπουργικής του θητείας θα είχε αποτύχει σε όλα. Και στις προβλέψεις και έλλειμμα και χρέος, στις εκτιμήσεις για νέα δάνεια, στο Μεσοπρόθεσμο που ψήφισε ο ίδιος αλλά που τώρα το παίρνει πίσω. Και φυσικά στη μεγαλειώδη γκάφα με τις εγγυήσεις.

Στην τελική ανάλυση, ποιος πρωθυπουργός χώρας δε θα είχε πάει οικειοθελώς σπίτι του μετά από τόσο αποτυχημένη οικονομική πολιτική.

Εκτός κι αν πιστεύει ότι κάθε φορά που καταγράφει και μια αποτυχία, που θα πάει θα βρει μπροστά του και την επιτυχία.

Όλα αυτά τα λέμε μετά τις δηλώσεις του κ. Βενιζέλου ότι θα ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση από την τρόικα, ότι οι αποκρατικοποιήσεις δε βγαίνουν, ότι η ύφεση είναι βαθύτερη. Και φυσικά, οι καθημερινές κωλοτούμπες με το Ενιαίο Μισθολόγιο, τον ΦΠΑ, τα αυθαίρετα που αλλάζουν ξανά τα πρόστιμα ή το νόμο για την παιδεία που υποχώρησε ατάκτως.

Δυστυχώς έχει χαθεί το μέτρο, όπως και η λογική. Μέσα στο υπουργικό συμβούλιο, την ώρα που ο κ. Βενιζέλος ουσιαστικά έλεγε ότι το μεσοπρόθεσμο δε βγαίνει και πρέπει να αλλάξει, ο ίδιος ο πρωθυπουργός ζητούσε από τους υπουργούς τους να τηρήσουν απαρέγκλιτα τα μέτρα του μεσοπρόθεσμου. Απέραντο φρενοκομείο με λίγα λόγια αυτή η κυβέρνηση, η οποία όμως δεν έχει το σθένος να πει ότι απέτυχε παταγωδώς και καλύτερα να πάει σπίτι της.

Η δίψα για την εξουσία δεν αφήνει τον κ. Παπανδρέου να δει το συμφέρον της χώρας. Αλλά. Ενώ προσπαθεί να αλλάξει τη νοοτροπία του δημοσίου, η κυβέρνησή του είναι η ίδια ένα δημόσιο. Δεν παράγει έργο, αποτυχαίνει στους στόχους της αλλά παραμένει στη θέση της. (Φυσικά δεν εννοούμε όλο το δημόσιο τομέα).

Το είπαμε και ξανά και παρεξηγηθήκαμε από «ευαίσθητους» δεξιούς και αδέξιους.

Η κυβέρνηση Σημίτη απέτυχε να φέρει τον εκσυγχρονισμό της χώρας και έφαγε μια ξεγυριστή σφαλιάρα το 2004. Η κυβέρνηση Καραμανλή απέτυχε παταγωδώς γιατί διέψευσε τις προσδοκίες  και έφαγε 10.5 μονάδες στο κεφάλι.

Αλλά μήπως τα παραπάνω είναι πταίσματα μπροστά στην αποτυχία της σημερινής κυβέρνησης;