Εισήγηση του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας,
κ. Αντώνη Σαμαρά
στην Εκτελεστική Γραμματεία του Κόμματος
Μετά από τη μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών, ήλθε η ώρα να κάνουμε τον απολογισμό για όσα έγιναν και να βγάλουμε κρίσιμα συμπεράσματα:
* Το πρώτο που παρατηρούμε είναι ότι στις αυτοδιοικητικές εκλογές επιτύχαμε να βάλουμε εμείς την πολιτική ατζέντα. Και να αναγκάσουμε το ΠΑΣΟΚ να αλλάξει στάση δύο φορές: Αρχικά μίλησε για αυτοδιοικητικές εκλογές. Στη συνέχεια, όταν αντιλήφθηκε ότι ο πολιτικός χαρακτήρας που έδινε η Νέα Δημοκρατία είχε πια κυριαρχήσει, ο Γιώργος Παπανδρέου μετακινήθηκε πλήρως: αποδέχθηκε κι εκείνος ότι η σύγκρουση ήταν για την οικονομική πολιτική και… απείλησε με εκλογές αν η διαφορά ΠΑΣΟΚ-ΝΔ ήταν κάτω από 4 ποσοστιαίες μονάδες! Το βράδυ της πρώτης Κυριακής, όταν αποδείχθηκε ότι η διαφορά ήταν μικρότερη από δύο μονάδες, έκανε πως…δεν κατάλαβε και ζήτησε ο δεύτερος γύρος να είναι «καθαρά αυτοδιοικητικός». Εμείς επιμείναμε στον πολιτικό χαρακτήρα της αναμέτρησης ως το τέλος…
-- Η διπλή αλλαγή της Πολιτικής του ΠΑΣΟΚ πιστώθηκε στη Νέα Δημοκρατία, ακόμα και από τους αντιπάλους της.
-- Ο εκβιαστικός χαρακτήρας του διλήμματος, που έθεσε το ΠΑΣΟΚ, χρεώθηκε στον κ. Παπανδρέου. Ακόμα κι από τους φίλους του…
* Το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου ήταν αποκαλυπτικό: Η Νέα Δημοκρατία, σε μια αναμέτρηση, όπου το ίδιο το ΠΑΣΟΚ ζήτησε να γίνει καταμέτρηση εκλογικής δύναμης, μίκρυνε τη διαφορά σε λιγότερο από δύο μονάδες!
Στο δεύτερο γύρο, επιβεβαιώθηκε η πλήρης επιστροφή της Νέας Δημοκρατίας στο προσκήνιο σε «απόσταση αναπνοής» από το ΠΑΣΟΚ. Κερδίσαμε πέντε στις δεκατρείς Περιφέρειες. Και χάσαμε άλλες τρεις για μικρή ή ελάχιστη διαφορά. Για μερικές χιλιάδες ψήφους το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είχε έλθει ακριβώς αντίστροφα! Η Νέα Δημοκρατία πάλεψε στα ίσια σχεδόν σε όλες τις Περιφέρειες και θα μπορούσε να είχε πάει ακόμα καλύτερα.
Ό,τι επιτύχαμε στο δεύτερο γύρο, το επιτύχαμε με τις δικές μας δυνάμεις. Ό,τι πέτυχε το ΠΑΣΟΚ, το πέτυχε με ευρύτερες επιμέρους συμμαχίες. Ενώ το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων της Αριστεράς, όπως αποδεικνύεται, απείχαν.
Βέβαια, υπήρξαν και απώλειες στο δεύτερο γύρο. Σε κάθε τέτοια πολυπρόσωπη μάχη υπάρχουν επιμέρους απώλειες. Πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις οι απώλειες του Δήμου Αθήνας για μικρό ποσοστό και του Δήμου Θεσσαλονίκης για ελάχιστες ψήφους. Αλλά και το ΠΑΣΟΚ έχασε δικά του μεγάλα «προπύργια»: το Δήμο Πειραιά, που τον κερδίσαμε εμείς και το Δήμο Πάτρας.
Πέρα από τις επιμέρους παρατηρήσεις που μπορούμε να κάνουμε, η αλήθεια είναι ότι στις περισσότερες απ’ αυτές τις περιπτώσεις, εκφράστηκε μια φυσιολογική «κόπωση» από τους δημότες, απέναντι σε παρατάξεις που κυριάρχησαν στους Δήμους αυτούς για δεκαετίες.
* Ένα άλλο πολύ σοβαρό χαρακτηριστικό ήταν η αποχή. Που ήταν πρωτόγνωρη. Κι αυτό, μη γελιόμαστε, εκφράζει την αποστροφή μιας μερίδας πολιτών προς την Πολιτική και τους πολιτικούς. Αυτό αφορά όλους μας. Μόνο που εμείς το πήραμε το μήνυμα…
Διότι ένα πολιτικό σύστημα στο οποίο συμμετέχουν όλο και λιγότεροι και το οποίο απορρίπτουν εμπράκτως όλο και περισσότεροι, χάνει και σε νομιμοποίηση και σε πειστικότητα και σε ευελιξία και σε αποτελεσματικότητα και σε ανθεκτικότητα. Χάνει από παντού!
Όπως ξέρετε, γύρισα όλη την Ελλάδα, μίλησα με τους ανθρώπους, ένιωσα την απογοήτευσή τους για το χθες, την αγωνία τους για το αύριο, την απελπισία τους για το τώρα...
Αυτούς τους ανθρώπους μπορούμε να τους ξανακερδίσουμε αν αποβάλουμε τον ξύλινο λόγο, αν ξεπεράσουμε τις αμαρτίες μας, τα τζάκια, τις βαρονίες και τα «στρογγυλεμένα λόγια». Αν αποδείξουμε ότι θα κάνουμε πράξη και την αξιοσύνη και την ανανέωση. Αν τους μιλήσουμε, όχι γι’ αυτά που νομίζουμε ότι θέλουν να ακούσουν, αλλά γι’ αυτά που χρειάζονται για να ελπίσουν και πάλι…
Αν πιστέψουν ότι τους λέμε αλήθειες, ακόμα κι αν αυτές οι αλήθειες δεν είναι ευχάριστες. Και πολύ περισσότερο, αν πιστέψουν ότι υπάρχει προοπτική, υπάρχει Ελπίδα, ακόμα κι αν ο δρόμος προς τα ΄κει είναι δύσβατος.
Θα τους κερδίσουμε αν εμπνέουμε αξιοπιστία και εμπιστοσύνη.
Ότι νοιαζόμαστε γι’ αυτούς. Κι ότι δεν μας ενδιαφέρει μόνον η ψήφος τους…
Αν τους πείσουμε ότι εκπροσωπούμε την Ελλάδα, τις αγωνίες της, την υπερηφάνειά της και τις δυνατότητές της. Όχι την εικόνα που έχουν άλλοι για την Ελλάδα, τις ενοχές και τα συμπλέγματα που προσπαθούν να μας επιβάλουν.
Από αυτή τη «δεξαμενή» της αποχής, είναι ευκολότερο να κερδίσουμε εμείς παρά το ΠΑΣΟΚ. Διότι εμείς εννοούμε αυτά που λέμε και είμαστε σε θέση να το αποδείξουμε. Ενώ το ΠΑΣΟΚ πορεύεται με εκβιασμούς, με ψέματα και επικοινωνιακά τεχνάσματα. Κι αυτό δεν κρύβεται πλέον. Η αποχή, να το ξέρουμε αυτό, δεν είναι απόρριψη για όλους. Είναι βαθμολογία και αναμονή.
Το ΠΑΣΟΚ έχει πια βαθμολογηθεί. Για τη Νέα Δημοκρατία, από μας εξαρτάται να περάσουμε αυτές τις εξετάσεις.
Το ΠΑΣΟΚ τους έχασε πια. Εμείς δεν τους έχουμε κερδίσει ακόμα…
* Το τέταρτο στοιχείο είναι η δική μας αναγέννηση: Κι αυτή πιστοποιείται με πολλούς τρόπους: Είτε σε σύγκριση με την επίδοση του κόμματος μόλις πέρσι, τον Οκτώβριο του 2009. Είτε σε σύγκριση με τις δημοσκοπήσεις που υπήρχαν μέχρι πριν ένα δύο μήνες. Είτε σε σύγκριση με παλαιότερες επιδόσεις της ΝΔ σε αυτό-διοικητικές εκλογές. Είτε σε αναφορά με το ζήτημα της ανανέωσης.
-- Σε σύγκριση με πέρσι: Στις βουλευτικές εκλογές του Οκτωβρίου του 2009, η Νέα Δημοκρατία είχε βγει πρώτη δύναμη σε μόλις 6 Νομούς της χώρας από τους 54. Στον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών του Οκτωβρίου του 2010, βγήκε πρώτη δύναμη σε 32 από τους 54 Δήμους! Αν αυτό δεν είναι «ολική επαναφορά», τι ακριβώς είναι; Ρωτώ ορισμένους που κάνουν πως δεν είδαν τίποτε…
-- Σε σύγκριση με τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2006, όταν η Νέα Δημοκρατία βρέθηκε στο υψηλότερο σημείο της δύναμής της, τις τελευταίες δεκαετίες, είχε κερδίσει 30 Νομούς. Στο δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών του 2010 κέρδισε την πλειοψηφία σε 27 Νομούς, τη δεύτερη καλύτερη επίδοση που πέτυχε ποτέ.
-- Σε σύγκριση με τις δημοσκοπήσεις που υπήρχαν μέχρι πριν λίγες εβδομάδες: ποτέ δεν είχαν δώσει στη Νέα Δημοκρατία πάνω από 21%. Στον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών οι υποψήφιοι της Νέας Δημοκρατίας πήραν 32%. Η Νέα Δημοκρατία έχει σχεδόν εκμηδενίσει τη διαφορά ανάμεσα στα δύο κόμματα εξουσίας.
Να σημειωθεί ότι, όταν το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε στην Αντιπολίτευση το 2004, χρειάστηκε τρία χρόνια για να μειώσει τη διαφορά από τη Νέα Δημοκρατία κατά μία ποσοστιαία μονάδα. Αυτή τη φορά μέσα σε μόλις δεκατρείς μήνες, εμείς μειώσαμε τη διαφορά από τις 10,4 ποσοστιαίες μονάδες στις 2!
Τέτοιου εύρους ανάκαμψη σε τόσο λίγο χρόνο ας μας πουν πότε έχει ξαναγίνει.
Κάποιοι προσπάθησαν να υποστηρίξουν ότι δεν θα ’πρεπε να είμαστε ευχαριστημένοι. Εδώ, συγγνώμη, αλλά… γελάμε!
Μετά τους δείξαμε τους χάρτες πανελλαδικά. Και τα μάζεψαν…
-- Τέλος σε ό,τι αφορά την ανανέωση, χαρακτηριστική είναι η υποψηφιότητα Κικίλια: Σε μιαν ευρύτερη Περιφέρεια, στην οποία υστερούσαμε μονίμως, κατεβάσαμε υποψήφιο ένα νέο άνθρωπο, ελάχιστα γνωστό, αυτοδημιούργητο και άφθαρτο. Οι δημοσκοπήσεις τον εμφάνιζαν τρίτο. Κι όμως, την πρώτη Κυριακή ήλθε δεύτερος, με μικρή διαφορά από τον πρώτο και μεγάλη από τον τρίτο.
Οι δημοσκοπήσεις για τη δεύτερη Κυριακή τον εμφάνιζαν να χάνει με πολύ μεγάλη διαφορά. Κι όμως το βράδυ της Κυριακής έφτασε το 48% και έφερε την καλύτερη επίδοση που έχουμε φέρει ποτέ στην ευρύτερη περιοχή, μετά την υποψηφιότητα Κατριβάνου, το 1998, ο οποίος είχε κερδίσει οριακά πάνω από το 50%.
Το ποσοστό Κικίλια δεν το περίμενε κανείς. Κι όμως, έκανε τη μεγάλη ανατροπή στον πρώτο γύρο και λίγο έλειψε να κάνει ακόμα μεγαλύτερη ανατροπή στο δεύτερο. Το στοίχημα της ανανέωσης αρχίζει να κερδίζεται…
Άλλωστε, από τους συνδυασμούς μας αναδείχθηκε ένα νέο έμψυχο δυναμικό. Μια καινούργια δύναμη Ανανέωσης κι Ελπίδας.
Υπάρχει ένα ακόμα συμπέρασμα:
* Τα δύσκολα για το ΠΑΣΟΚ βρίσκονται από δω και μπρος.
Τα μέτρα που πήρε δεν δούλεψαν. Το Μνημόνιο έχει πέσει έξω σε όλους τους στόχους του. Και τώρα πλέον αυτό ομολογείται.
Η επιμονή στην ίδια πολιτική θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερο αδιέξοδο. Κι αυτό πια δεν αμφισβητείται.
Αλλά η πολιτική μας δεν ήταν μόνο αντίθεση με το Μνημόνιο. Δεν είμαστε κόμμα του «αντί». Καταθέσαμε συνολική πρόταση εναλλακτικής διεξόδου από την κρίση. Την οποία, στην αρχή, αρνήθηκαν να τη συζητήσουν. Ύστερα προσπάθησαν να τη διαστρεβλώσουν. Και τώρα σιγά-σιγά, όλο και περισσότεροι, ομολογούν ότι η κριτική μας ήταν σωστή. Και οι προβλέψεις μας επιβεβαιώθηκαν.
Οι φωνές για αλλαγή πολιτικής πληθαίνουν. Και τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών – ιδιαίτερα στον πρώτο γύρο, όπου το ίδιο το ΠΑΣΟΚ έθεσε το εκβιαστικό δίλημμα για επικύρωση της πολιτικής του από το εκλογικό σώμα – έδειξε ότι δύο στους τρείς ψηφοφόρους που πήγαν στις κάλπες αποδοκίμασαν την πολιτική του. Και οι υπόλοιποι εξέφρασαν την αντίθεσή τους αρνούμενοι να ψηφίσουν.
Και αυτοί που ψήφισαν στην πλειονότητά τους και αυτοί που απείχαν με τη στάση τους, αποδοκίμασαν την πολιτική του ΠΑΣΟΚ.
Δύο τελευταία πολιτικά συμπεράσματα:
* Ως κόμμα, η Νέα Δημοκρατία έχει μπει σε τροχιά ανάκαμψης. Και έχει σταθεροποιήσει τη θέση της σε απόσταση αναπνοής από το πρώτο κόμμα. Έχει αυξήσει τη συσπείρωσή της πολύ περισσότερο και πολύ συντομότερα απ’ ό,τι πίστευαν σχεδόν όλοι. Και κερδίζει συνεχώς δυνάμεις με την πολιτική της.
* Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση για μιαν ακόμα φορά είπε ψέματα προεκλογικά και διαψεύστηκε αμέσως μετεκλογικά:
-- Πριν τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009, υποσχόταν παροχές σε όλους, διακηρύσσοντας «λεφτά υπάρχουν». Αλλά μόλις ανέλαβε έκοψε τις συντάξεις των 800 ευρώ και επέβαλε τη μεγαλύτερη φοροεπιδρομή που έχει υπάρξει ποτέ στην Ελλάδα.
-- Όμοια, πριν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010, διακήρυσσε ότι «δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα». Και αμέσως μετά εξήγγειλε… έκτακτα μέτρα!
Μόνο που αυτή τη φορά δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι «δεν ήξερε»…
Βέβαια και πέρσι, όταν ισχυριζόταν ότι «δεν ήξεραν», έλεγε ψέματα.
Αλλά φέτος δεν μπορούν να επαναλάβουν αυτό το ψέμα…
«Τα ψέματα τελείωσαν». Κυριολεκτικά μάλιστα.
Μπορεί κανείς να ξεγελά λίγους για πολύ ή πολλούς για λίγο.
Αλλά όλους για πάντα δεν μπορεί.
Το κόμμα των εκβιασμών και των ψεμάτων, έρχεται τώρα αντιμέτωπο με το χειρότερο εαυτό του, με το χειρότερο παρελθόν του, με τις οξύτερες αντιφάσεις του, με τα απίστευτα λάθη του και με τις βαριές αμαρτίες του.
Η κυβέρνηση, λοιπόν, είναι υποχρεωμένη πλέον, από πολύ πιο δύσκολη θέση να πάρει πολύ πιο σκληρές αποφάσεις, που όλο και περισσότεροι καταλαβαίνουν πια ότι είναι αδιέξοδες.
Δεν θα σας μιλήσω εδώ αναλυτικότερα για τις νέες αυξήσεις που έρχονται το 2011 στα τρόφιμα, στα τιμολόγια της ΔΕΗ, στο νερό, στα εισιτήρια, ή για τις νέες μειώσεις στα δημόσια έργα. Πετσοκόβουν ακόμα και τα επιδόματα των πολύτεκνων μητέρων! Αλλά αυτά θα τα πούμε στη Βουλή. Θα σας αναφέρω μόνο τέσσερις από τις αστοχίες που ομολογεί ο Προϋπολογισμός για την μέχρι τώρα πολιτική. Αστοχίες απίστευτες:
-- Για την ύφεση: Το Πρόγραμμα Σταθερότητας προέβλεπε - 0,3%. Η αναθεώρηση του Μαρτίου – 2%. Το «Μνημόνιο» - 4%. Και ο τωρινός Προϋπολογισμός – 4,2%.
-- Για τα δημόσια έσοδα: Το «Μνημόνιο» προέβλεπε αύξηση 13,7%. Το Προσχέδιο εκτιμούσε αύξηση 8,7%. Ο Προϋπολογισμός εκτιμά αύξηση 6%. Και μέχρι τον Οκτώβριο είναι στο 3,7%.
-- Για το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων: Το «Μνημόνιο» προέβλεπε μείωση των δαπανών κατά 4,1%. Το Προσχέδιο εκτιμούσε μείωση 6%. Ο Προϋπολογισμός εκτιμά μείωση 11,3%. Και μέχρι τον Οκτώβριο η μείωση είναι 24,5%.
-- Για τον Πληθωρισμό: Το «Μνημόνιο» προέβλεπε 1,9%. Ο Προϋπολογισμός εκτιμά 4,6%. Και τον Οκτώβριο βρίσκεται, ήδη, στο 5,2%.
* Υπάρχουν, όμως και συμπεράσματα για μας: Επιτύχαμε πολλά, πολύ σύντομα. Αλλά έχουμε ακόμα να κάνουμε πολλά. Δεν κινητοποιήσαμε σε όλες τις περιπτώσεις το μέγιστο των δυνάμεών μας. Έχουμε ακόμα σημαντικές οργανωτικές ελλείψεις που πρέπει να τις καλύψουμε.
Η κοινωνία καταλαβαίνει πλέον ότι το Μνημόνιο οδηγεί σε πλήρες αδιέξοδο. Το εκλογικό σώμα έδωσε μήνυμα για αλλαγή πλεύσης, για αλλαγή Οικονομικής Πολιτικής.
Η δική μας πολιτική παραμένει αμετακίνητη. Αυτή μας έδωσε τη δυνατότητα ταχείας ανάκαμψης. Αυτή επιβεβαιώθηκε από τις εξελίξεις. Σε αυτήν επιμένουμε.
Πρέπει να την κάνουμε σαφέστερη και πιο διεισδυτική.
Ζητάμε αλλαγή μείγματος Οικονομικής Πολιτικής. Για έξοδο από την κρίση με Ανάκαμψη και Ανάπτυξη. Όχι με ασφυξία.
Αυτό το αντιλαμβάνεται σήμερα το σύνολο της κοινωνίας.
Έτσι κι αλλιώς, όποιες διαρθρωτικές αλλαγές είναι χρήσιμες τις στηρίξαμε και εξακολουθούμε να τις στηρίζουμε. Αλλά με ασφυξία δεν πρόκειται να βγούμε από την κρίση.
Δεν λέμε ότι θα είναι εύκολο ή απλό. Είμαστε βέβαιοι, όμως, ότι το Μνημόνιο, ως έχει, θα οδηγήσει τη χώρα σε πλήρες αδιέξοδο. Ήδη και πολιτικές δυνάμεις στην Ευρώπη αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι ο δρόμος του Μνημονίου είναι αδιέξοδος.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, χώρες που βρέθηκαν σε αντίστοιχη θέση με την Ελλάδα, κάνουν ό,τι μπορούν για να αποφύγουν να υπογράψουν αντίστοιχο «Μνημόνιο». Μπορεί να μην τα καταφέρουν τελικά. Αλλά προσπαθούν να το αποφύγουν. Γιατί; Γιατί θεωρούν ότι θα καταστραφούν από την ύφεση, την ασφυξία και την υπέρ-φορολόγηση που θα τους επιβάλει.
Αυτό που η κυβέρνηση Παπανδρέου θεώρησε προ έξι μηνών «σωτηρία» για τη χώρα, άλλες ευρωπαϊκές χώρες το θεωρούν σήμερα καταστροφικό για τις ίδιες!
Πρέπει να βγούμε απ’ αυτόν τον καταστροφικό δρόμο, αλλάζοντας την Πολιτική αυτή.
Οι δανειστές μας θα αντιληφθούν κάποια στιγμή, ότι για να τηρήσουμε τις δανειακές υποχρεώσεις μας πρέπει να αλλάξει το μείγμα που μας έχουν επιβάλει.
Είμαστε υπέρ της δημοσιονομικής εξυγίανσης. Τη θέλουμε ταχύτερη και πιο τολμηρή. Αλλά δεν μπορούμε να την επιτύχουμε πνίγοντας την Ελληνική οικονομία.
Είμαστε υπέρ της μείωσης και του εξορθολογισμού του δημόσιου τομέα. Αλλά δεν θα την επιτύχουμε με μαζικές απολύσεις. Τέτοιες απολύσεις δεν τις αντέχει ούτε η Οικονομία ούτε η Κοινωνία. Χώρια που αποδίδουν ελάχιστα, γιατί το κράτος θα μειώνει τις δαπάνες του από τη μια πλευρά, αλλά και θα αυξάνονται οι πληρωμές του από την άλλη.
Τέλος, η Νέα Δημοκρατία οφείλει στους επόμενους μήνες να ανοίξει την βεντάλια της πολιτικής της παρέμβασης σε όλα τα ζητήματα της πολιτικής ζωής. Κι εδώ συμπεριλαμβάνουμε την Παιδεία, τη Δημόσια Ασφάλεια, την Υγεία και τα Εθνικά θέματα. Αναμφίβολα η Οικονομία έχει την προτεραιότητα σήμερα, αλλά πρέπει να δώσουμε σαφές δείγμα γραφής σε όλα τα ζητήματα. Το Μνημόνιο είναι επικίνδυνο για την Ελλάδα. Αλλά δεν είναι η μόνη πολιτική που πρέπει να αλλάξει στην Ελλάδα.
Γενικά, η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται σε ανοδική τροχιά, ενώ το ΠΑΣΟΚ και η πολιτική του μπαίνουν στα πολύ δύσκολα. Κι αυτό αυξάνει τα καθήκοντά μας από δω και μπρος.
Είμαστε το κόμμα της Ανάπτυξης. Το κόμμα της Προοπτικής και της Ελπίδας. Και με την ενισχυμένη θέση μας και την ανοδική πορεία μας, που πιστοποιεί το αποτέλεσμα των εκλογών, γινόμαστε το κόμμα της Εμπιστοσύνης και της Ασφάλειας.
Αυτή τη σχέση Εμπιστοσύνης και Ασφάλειας πρέπει να τη δυναμώσουμε: Ήδη, ετοιμάζουμε συζητήσεις σε όλες τις ΝΟΔΕ για την εκτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος. Ταυτόχρονα, οργανώνουμε την τοπική καταγραφή των δυνάμεών μας και ανοικτές συζητήσεις στις ΝΟΔΕ για θέματα γενικής πολιτικής, για κρίσιμα κοινωνικά ζητήματα, αλλά και για τοπικά προβλήματα αυτοδιοίκησης και περιβάλλοντος.
Οργανώνουμε, ακόμα, σεμινάρια με τη στήριξη του Ινστιτούτου Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής», για την επιμόρφωση των νέων στελεχών μας που εκλέχθηκαν στην αυτοδιοίκηση, αλλά και για στελέχη στη Νεολαία και στις ΝΟΔΕ.
Δύναμή μας είναι ο κόσμος μας. Δύναμή μας είναι η βάση του κόμματος. Αυτή που συσπειρώνεται πάλι. Αυτή που πήρε κουράγιο από τις εκλογές. Αυτή που πρέπει να σκύψουμε πάνω της περισσότερο, να την αφουγκραστούμε καλύτερα...
Στήριγμά μας είναι και η ίδια η κοινωνία. Αυτοί που πείσαμε και ήδη μας ψηφίζουν. Αλλά κι αυτοί που περιμένουν να τους πείσουμε. Και το μπορούμε…
Θα είμαστε οργανωμένα κοντά στον κόσμο. Θα βρούμε τρόπους να καταλάβει ο Ελληνικός λαός, ότι είμαστε κόμμα που ακούει. Όχι το κόμμα που μιλάει συνεχώς, χωρίς να αφουγκράζεται και χωρίς να νοιάζεται…
Θέλουμε διέξοδο από την κρίση με Ανάκαμψη και Ανάπτυξη. Εκφράζουμε όλους εκείνους που αντιλαμβάνονται πια ότι με το Μνημόνιο δεν βγαίνουμε από τα προβλήματα, μπαίνουμε πιο βαθιά σε χειρότερη κρίση.
Με ακόμα μεγαλύτερους φόρους, ακόμα περισσότερα λουκέτα, ακόμα υψηλότερη ανεργία δεν «σωζόμαστε», βουλιάζουμε!
Τη θέση αυτή της Νέας Δημοκρατίας τη στηρίζουν όλοι αυτοί που θέλουν αλλαγή της πολιτικής του Μνημονίου. Κι αυτοί, όσο πάνε, είναι και περισσότεροι. Κι εμείς θα είμαστε οι μόνοι που τους εκφράζουν.
Αυτό καθιστά τις ευθύνες μας ακόμα μεγαλύτερες, από δω και στο εξής…
Γιατί μη γελιέστε: Όσο η θέση μας ενισχύεται, τόσο οι ευθύνες μας θα μεγαλώνουν.
Στις πρόσφατες εκλογές δώσαμε τον καλύτερό μας εαυτό.
Από δω και μπρος πρέπει να τα δώσουμε όλα!
Και να ετοιμαστούμε ταχύτατα, για τη νίκη που θα έλθει και για τις τεράστιες ευθύνες που συνεπάγεται η νίκη αυτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου