ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ:ΟΤΑΝ ΠΕΦΤΟΥΝ ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ….
Το στίγμα της εμπλοκής με τα κοινά είναι , πλέον, εμφανές και ανυπόφορο για όσους δοκιμάζουν καθημερινά την εμπειρία της παραγωγής συγκροτημένου πολιτικού λόγου και έργου. Τελευταία μας ελπίδα είναι εκείνοι οι άνθρωποι που επιμένουν να βλέπουν κάτω από τα προσχήματα και στο θολό τοπίο της ελεγχόμενης (παρα)πληροφόρησης επιμένουν να διατηρούν ακέραια την κριτική τους ικανότητα. Ο λαϊκισμός που κυριαρχεί τον τελευταίο καιρό είναι η μόνη διαχρονική συνήθεια της ελληνικής πολιτικής ζωής που δεν μπορεί να σαρώσει η νέα εποχή του μνημονίου. Χαρακτηριστική απόδειξη των παραπάνω αποτελούν οι αντιδράσεις που προκύπτουν στις εξαγγελίες των τελευταίων ημερών της κας Διαμαντοπούλου για νέα μεταρρυθμιστική πρωτοβουλία στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Κι αν από το 2005 μέχρι σήμερα έχουν περάσει μόνο 5 χρόνια, ο αντίστοιχος πολιτικός χρόνος που έχει κυλήσει ήταν αρκούντως μακρύς για να συνειδητοποιήσει κι ο τελευταίος πολίτης την αναγκαιότητα μιας μεταρρύθμισης που πρώτη διείδε η κα Γιαννάκου και που ,εν τέλει, κανείς δεν ενεθάρρυνε ουσιαστικά. Έτσι, ενώ θα περίμενε κανείς η κρίση που πλήττει το πολιτικό σύστημα να έχει «νουθετήσει» όλους τους άμεσα εμπλεκομένους , φαίνεται πως η «επανάσταση του αυτονόητου» είναι όντως αναγκαία. Στο όνομα της δημόσιας παιδείας οι συντεχνίες δίνουν την ύστατη μάχη να διατηρήσουν την όποια παράλογη εξουσιαστική τους ισχύ .
Συντεχνίες καθηγητών, διοικητικών υπαλλήλων και κομματικώς καθοδηγούμενων φοιτητών δίνουν τα «ρέστα» τους για να παραμείνει το πανεπιστήμιο έρμαιο της διαφθοράς, της διαπλοκής ,της αναξιοκρατίας και της κοινωνικής απαξίωσης. Αυτό που δεν έχει καταστεί σαφές στην κοινωνία , όμως, είναι ότι στο πανεπιστήμιο συνυπάρχουν μαζί με τις δυνάμεις του χθες κι οι πιο παραγωγικές και αξιόλογες προσωπικότητες της κοινωνίας. Φερέλπιδες ερευνητές, τίμιοι δάσκαλοι, , συνειδητοποιημένοι φοιτητές. Νέοι επιστήμονες που αγωνιούν και αγωνίζονται, που επιμένουν να πιστεύουν σ΄ένα πανεπιστήμιο οδηγό της κοινωνικής προόδου.
Τα ΜΜΕ όμως-λίγες οι εξαιρέσεις- προβάλλουν , χωρίς εμφανή σκοπό, μόνο τις θορυβώδεις μειοψηφίες, ό,τι αποπνέει οσμή σκανδάλου κι ό,τι θυμίζει πως τα ανώτατα ιδρύματα μοιράζονται τελικά τις παθογένειες των υπολοίπων θεσμών .Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, λοιπόν, ορίζει ως αποστολή της τη συμπόρευση μαζί μ΄εκείνους που δεν προτάσσουν την κομματική τους σκοπιμότητα και αντιμάχεται αυτούς που δυσφορούν έναντι της επερχόμενης αλλαγής και του ξεβολέματος. Ο δρόμος της ευθύνης , επομένως, δε δίνει πολλά περιθώρια ελιγμών.
Κι εμείς, το μαζικότερο κομμάτι της σπουδάζουσας νεολαίας στο Ηράκλειο και σ΄ ολόκληρη την Ελλάδα, οφείλουμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Δηλώνουμε ,λοιπόν, πως όποιος νοιάζεται και προσφέρει έργο για το ελληνικό πανεπιστήμιο θα μας βρει συμπαραστάτες του. Αν η κυρία υπουργός πιστεύει όντως στην αξία ενός δημόσιου διαλόγου, θα είμαστε παρόντες .Οι θέσεις κι οι προτάσεις μας , απόρροια ανόθευτης πολιτικής διαδικασίας, είναι στη διάθεση της όποτε το θελήσει. Θα είμαστε πραγματικοί αρωγοί της σε ό,τι εξυπηρετεί τη φυγή του πανεπιστημίου προς τα εμπρός. Το σύστημα και το πολιτικό προσωπικό που το υπηρετεί ή θα αλλάξει ή θα «αλλαχθεί».
Κυβέρνηση και αντιπολίτευση οφείλουν να μιλήσουν τη γλώσσα της συναίνεσης κι όχι του λαϊκισμού. Μπορεί να είναι αρκετοί εκείνοι που είναι έτοιμοι να τορπιλίσουν κάθε ανανεωτική προσπάθεια, μετριοπαθή ή ριζοσπαστική, αλλά είναι πολύ περισσότεροι εκείνοι που επιζητούν αλλαγή σελίδας.
Σ ε αυτούς ανήκουμε και σ΄αυτούς απευθυνόμαστε ,εν τέλει. Δεν κάνουμε , λοιπόν , μικροπολιτική με τα όνειρα των συμφοιτητών μας. Αυτό που απομένει είναι να το εννοήσουν κι οι υπόλοιποι….
Δ.Α.Π.-Ν.Δ.Φ.Κ ΑΕΙ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
Σημείωση: Ευχαριστούμε το irakliotikosteki για τη φιλοξενία του.
ΓΡΑΨΤΕ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΓKΛHΜΑΤΙΚΟΥΣ ΑΕΡΟΨΕΚΑΣΜΟΥΣ ΜΕ ΧΗΜΙΚΑ (CHEMTRAILS) ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΠΑΝΩ ΑΠ ΤΟ ΝΟΜΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ KAI ΗΤΑΝ ΚΑΘΑΡΑ ΟΡΑΤΑ ΔΥΤΙΚΑ ΑΠΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΑΤΑ ΤΙΣ 18.30 ΠΕΡΙΠΟΥ. ΑΣ ΡΩΤΗΘΕΙ Η ΥΠΑ ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΠΤΗΣΕΙΣ ΗΤΑΝ ΑΥΤΕΣ. ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ (ΧΗΜΙΚΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ)
ΑπάντησηΔιαγραφή