| Ο στόχος της παιδικής ανατροφής, ωφέλιμο θα είναι να περιέχει προγράμματα τακτικής για τους γονείς σχετικά με θέματα πειθαρχίας και λογικές παρεμβάσεις για την θέσπιση ορίων στην συμπεριφορά των παιδιών. Συχνό φαινόμενο της προσχολικής και σχολικής ηλικίας αποτελούν επίσης οι συμπεριφορές παιδικής επιθετικότητας και θυμού που περιέχουν άγχος, διπλά μηνύματα εκ μέρους των γονέων, αλλά και το ανικανοποίητο από την πλευρά των μικρών. Σαφώς, ο γενικότερος σκοπός θα πρέπει να είναι η μεγαλύτερη ευχαρίστηση στη σχέση γονέων – παιδιών , καθώς και η αυτονομία και η τόνωση αυτοεκτίμησης των τελευταίων ( Martin Herbert, 1995). Με δεδομένο ότι «τα παιδιά αποτελούν τα εξαίρετα αντηχεία του λόγου των γονέων» και ότι «νιώθουν βαθειά την διάθεση που κινεί την επιθυμία μας να επικοινωνήσουμε μαζί τους» θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι «ζουν σαν τους πιο εκπληκτικούς δέκτες της ασυνείδητης αντήχησης των λέξεων μας» ( Francoise Dolto, 1980). Με δεδομένη την οικονομική κρίση η οποία υφίσταται παγκόσμια σε πολλαπλά κοινωνικά επίπεδα, οι γονείς πλέον χρήσιμο θα είναι να αναπλαισιώσουν τις συμπεριφορές ορίων προς τα παιδιά τους και να προσπαθήσουν να τους εμφυσήσουν , συστηματικά και σε μεγαλύτερο βαθμό την κατανόηση για τις απλές οικονομικές ανάγκες και απαιτήσεις της καθημερινής ζωής. Μια από τις χρήσιμες τακτικές- προκειμένου να αυξηθεί το empathy των παιδιών για τις ανάγκες όλων των μελών της οικογένειας και για την επιθυμία όλων των μελών και όχι μόνο την δική τους - είναι η ανάθεση μικρών συστηματικών ρόλων σχετικά με την διαχείριση των χρημάτων και την συνειδητοποίηση της συλλογικότητας , σε επίπεδο οικογενειακής ομάδας. Ίσως είναι πλέον καιρός η διαχείριση της επιθυμίας και των φαντασιωσικών «θέλω» των παιδιών μας να περάσει πλέον μέσα από μικρές συστηματικές οδηγίες που έχουν σχέση με την καθημερινή πραγματικότητα. Η παραπάνω προσέγγιση μπορεί να επιτευχθεί μέσα από παιχνίδια με κυρίαρχο το πνεύμα του μοιράσματος αλλά και μέσα από τεχνικές συμπεριφορές με στόχο την αλληλεγγύη και την συνεργασία, τόσο στο σχολείο, όσο και στο σπίτι. Ωφέλιμο επίσης θα είναι οι γονείς να αυξήσουν την συμμετοχή των παιδιών σε καθημερινές δραστηριότητες της οικογένειας μέσα και έξω από την οικογενειακή εστία, όπως συμμετοχή στον καθαρισμό του σπιτιού, στο μαγείρεμα , στις κοινωνικές δραστηριότητες και εκδηλώσεις της οικογένειας και ακόμα στο ποσοστό των μικρών καθημερινών απολαύσεων, όπως οι έξοδοι, η συμμετοχή στα ομαδικά και παιδαγωγικά παιχνίδια, αλλά και το ισόποσο μοίρασμα των ευκαιριών σε ταξίδια, δώρα και άλλες ευκαιρίες μικρών ικανοποιήσεων και επιθυμιών, με το σκεπτικό της ομαδικής συνεργασίας αλλά και της ατομικής απόλαυσης. Χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, όπως η υπομονή, το να περιμένουν την σειρά τους για να μιλήσουν, το να αναγνωρίζουν την προτεραιότητα στις ανάγκες των αδερφών τους ή των γονέων τους με βάση την ηλικία, καθώς και τα όρια στην συμμετοχή τους, αλλά και η συχνή εναλλαγή των ρόλων (σε κάθε μικρή υποχρέωση ή δικαίωμα) είναι μερικά από αυτά που συστηματικά θα πρέπει να καλλιεργηθούν μέσα στην οικογένεια. Παρά τις –ομολογουμένως- αρνητικές επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης δεν θα είναι άσκοπο τα παιδιά να ευαισθητοποιηθούν πλέον σε στοιχειώδη οικονομικά ζητήματα που τα αφορούν και να κληθούν να συμμετάσχουν –βαθμιαία- σε καθημερινές, μικρές οικονομικές συναλλαγές με στόχο την μεγαλύτερη συνειδητότητα στα θέματα αυτά αλλά και την μεγαλύτερη συνειδητοποίησή τους. Να διασαφηνίσουμε εδώ ότι με τις παραπάνω τακτικές, σε καμιά περίπτωση δεν μειώνονται τα συναισθήματα αγάπης, τρυφερότητας και ασφάλειας που αποτελούν δομή και βάση της γονεϊκής σχέσης και επ’ουδενί τρόπο δεν φθείρεται η συναισθηματική επαφή και εγγύτητα μεταξύ γονέων και παιδιών. Αντίθετα, αυξάνεται, πολυεπίπεδα, η κοινωνική και συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών, η κατανόησή τους για την καθημερινή πραγματικότητα και τις δυσκολίες της οικογένειας, ενώ καθίστανται πιο υγιείς και φιλότιμες οι πρακτικές επικοινωνίας ανάμεσα στα οικογενειακά μέλη. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για τον εμπλουτισμό των παιδαγωγικών εννοιών και την διεύρυνση της κοινωνικής και πρακτικής αντίληψης του παιδιού μέσα από βιωματική προσέγγιση και συστηματικούς, μικρούς, ρεαλιστικούς στόχους. Με τις συνεχείς συζητήσεις σχετικά με το τι θέλουν τα παιδιά, τι είναι λογικό και τι παράλογο, το πώς και πότε παραχωρούμε την θέση μας ή την σειρά μας, το πώς και πότε εκδηλώνουμε συμπόνια και ευαισθησία, το πώς και πότε συγκρατούμε τον θυμό μας, το πώς και πότε εμπιστευόμαστε κάποιον για αυτά που λέει, το πώς και πότε βοηθάμε σε δουλειές του σπιτιού (προσφέροντας έτσι μέρος της επιθυμίας μας στους άλλους και ελέγχοντας την παρορμητικότητα και τα συναισθήματα μας) με όλα τα ανωτέρω, στην πραγματικότητα πετυχαίνουμε να δημιουργήσουμε ένα μικρό καθημερινό σχολείο συναισθημάτων. * Δρ. ΣΗΦΗΣ ΚΟΥΡΑΚΗΣ, Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής, Παιδοψυχολόγος - Νευροψυχολόγος Παίδων (Ph.D), Ψυχολόγος (B.Sc), Παιδαγωγός (B.Sc), |
ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΣΤΟ http://exypno.blogspot.com/#ixzz0y6OFikpr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου